स्मृतीबनातून - निवारा (गीतांजली पद्य 7)
"My song has put off her adornments. She has no pride of dress and decoration. Ornaments would mar our union; they would come between thee and me; their jingling would drown thy whispers.
My poet's vanity dies in shame before thy sight. O master poet, I have sat down at thy feet. Only let me make my life simple and straight, like a flute of reed for thee to fill with music."(Geetanjali song 7)निवारा
इथे रवींद्रनाथ यांनी कविते साठी स्त्री हे रुपक वापरलं आहे आणि या कवितेने साहित्यिक/अलंकारिक शब्दांचा शृंगार आता उतरविला आहे कारण तो माझ्या आणि परमेश्वराच्या एकरूप होण्यातील अडथळा ठरत होता. ते म्हणतात साध्या सरळ आशयपूर्ण कविता माझ्याकडून करून घे आणि तुझ्या चरणी निवारा दे ...
उतरविला पुरंध्री ने तिचा शृंगार सारा
नाही रूप सज्जेचा तिला अभिमान आता
तुझ्या माझ्या मिलनातील अडथळा हा
सारला दूर, ऐकण्या आशिष शब्द तुझा
बघता तुला उतरला कवीचा गर्व सारा
हे महाकवे, दे तुझ्या चरणाशी निवारा
आयुष्य सरितेस लाभू दे सुंदर किनारा
करी वेणू सम सुरेल माझ्या जीवनगीता
नितीन सप्रे
nitinnsapre@gmail.com
100920240845
ठाणे
छान मित्रा. अशीच निर अहंकारिता जर का असेल तर कृष्ण आणि आपल्या मधला सांधा निघून जाऊन जीवनात गीतेचे स्वर सुंदर बासरी द्वारे सर्वांचे आयुष्यात लगेच निनादित होतील. "हसले आधी कुणी तू का मी...." जसे द्रोपदीने कृष्णाला सांगितले भीष्मांनी अशी प्रतिज्ञा घेतलेली आहे पांडव उद्याचा सूर्यास्त बघणार नाहीत. पण त्यानी बरोबर डावपेच लढवून बाजी मारली तसेच तुही या कवितेद्वारे बाजी मारलीस. वैतरणी पार केलीस.
उत्तर द्याहटवा