स्मृतीबनातून – मायारूप (पद्य ११०)
मायारूप
हृदय माझे तव प्रेमाने ओसंडले
कर देवा तुझ्याच मनीचे सारे
असता तू सदा अंतरी नेमाने
घे हरून खुशाल बाह्यांगी सुखे
करुनी नष्ट तहान प्राणाची येथे
पिपासेतून मी मुक्त व्हावे असे
मग मरूभूमीतही तू घेऊनी जावे
तप्त रणात मजसी खुशाल फिरवावे
मायेचा जो खेळ तुझा चाललासे
सांगतो तुला मला आवडीचा वाटे
व्हावा अश्रूपात तो एक नेत्राने
दुजा ओसंडून वाहे अतीव मोदे
सर्वस्व ते गमावून बसलो भासे
गवसते दिव्य त्यावेळी अधिक ते
लोटसी दूर तव अंकावरूनी कोठे
उचलून हृदयी घेणार मजसी खासे
आछे आमार हृदय आछे भरे ११०
https://youtu.be/iFtrrZPD-RE?si=i1-c6jgy400Ryg6G
नितीन सप्रे
nitinnsapre@gmail.com
300520251600
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा